راز دل

آهنگساز: همایون خرّم

ترانه: بهادر یگانه

خواننده : علیرضا قربانی

سکوت شب و نوای بلبل........

 تصنیف نسیم سحر:

صدیق تعریف


علیرضا قربانی


نسیم سحر بر چمن گذر کن
ز ما بلبل خسته را خبر کن
بگو آشیان را زدیده تر کن
ز بیداد گل آه و ناله سر کن
شبی سحر کن، شبی سحر کن
سکوت شب و نوای بلبل
شکرخنده زد به چهره‎ی گل
کنار بستان، به یاد مستان
بنوشان می، بنوشان می
ماه من، دلدار من، تویی آزار من
تویی تو
هر کجا همراه من، تویی دلخواه من
تویی تو
روزی آهم گیرد دامنت، سوزد با منت
گر شود دلم کوه درد و غم
همچو فرهادش از ریشه برکنم
من همان مرغ بی‎بال و پر،
شاخ بی برگ و بر،
دل آزرده‌ام

محمد تقی بهار

آهنگساز: علی اکبر خان شهنازی

درخت روشنایی

درخت روشنایی: با صدای صدیق تعریف ..........بشنوید

تو درخت روشنایی ، گل مهر برگ و بارت

تو شمیم آشنایی ، همه شوق ها نثارت

تو سرود ابر و باران و طراوت بهاران

همه دشت ، انتظارت .

هله ، ای نسیم اشراق کرانه های قدسی !

بگشا به روی من پنجره ای ز باغ فردا

که شنیدم از لب شب

نفس ستاره ها را .

دلم آشیان دریا شد و نغمه ی صبوحم

گل و نکهت ستاره

همه لحظه هام محراب نیایش محبت

تو بمان که جمله هستی به صفای تو بماند !

شب اگر سیاه و خاموش چه غم که صبح ما را

نفس نسیم بندد به چراغ لاله آذین

به سحر که می سراید ملکوت دشت ها را .

اگر این کبود خاموش سراچه ی شیاطین

تن زهرگین به گلبرگ ستارگانش آراست

وگرم نسیم این شب

به درنگ نیلگون خواند

به نگاه آهوان

        - بر لب چشمه سار - سوگند

                                          که نشنوم حدیثی

چه سپیده های رویان

که در آستین فرداست .

بهل ای شکوه دریا که ز جو کنار ایام

ننهد به باغ ما گام سرود جویباران ،

چو نگاه روشنت هست چه غم که برگ ها را

به سحرگهان نشویند به روشنان باران .

به ستاره برگ ناهید

                         نوشتم این غزل را

که برین رواق خاموش

                           به یادگار ماند

ز زبان سرخ آلاله شنیدم این ترانه :

که اگر جهان بر آب است

                              ترنم تو بادا و

                                         شکوه جاودانه !   

                                               "  شفیعی کدکنی "

 

صبح بهار

صبح بهار :با صدای داریوش

ببار ای ابر باران بار، باران را
بیار ای شرشر باران، بهاران را
رها کن رود عاشق، تن سوی دریا
بجوش ای چشمه‌ی پاک، از دل صحرا
زمین بشکاف از هم، باغ بر پا شو
جوانه سر برآور، غنچه گل وا شو
نسیم از ره بیاور، عطر فردا را
پرنده! صبح شد، بیدار کن ما را

مؤذن، بانگ برکش، خلق برخیزد
بخوان نام خدا، تا دیو بگریزد
شهادت ده! گواهی کن! گواهی خواه!
بگو این، این و آن، آن؛ هر چه خواهی خواه!

بگو شب رفت و خط فاصله پیداست
به چشم باز بیداری که بر فرداست
سپیدی رو به بالا می رود در کوه
سیاهی رو به بستر های خواب آلود

کنون، صف در صف هم خیل بیداران
کنون، بستر به بسترها، سبک باران
گواهی کن، گواهی کن، گواهی کن
مرا از خویشتن تا خویش راهی کن!

من ام ابر و ببارانم، ببارانم
برویانم، برویانم، بهاران‌ام
روانم کن به دریا، رود بارام من
بجوشانم به صحرا، چشمه سارام من
زمینم، می‌شکافم، باغ برپایم
نسیمم، گل فشانم، عطر فردایم
پرنده، خود منم، پرواز ده من را
خود صبحم، صفای ذات ده من را
ببر نام خدا، ره توشه بردارم
گواهی می‌دهم عزم گذر دارم

قاصد روزان ابری داروک

قاصد روزان ابری داروک! کی میرسد باران؟




داروک

خشک آمد کشتگاه من
در جوار کشت همسایه.
گرچه می‌گویند: "می‌گریند روی ساحل نزدیک
سوگواران در میان سوگواران."
قاصد روزان ابری، داروگ! کی می‌رسد باران؟

بر بساطی که بساطی نیست
در درون کومه‌ی تاریک من که ذره‌ای با آن نشاطی نیست
و جدار دنده‌های نی به دیوار اطاقم دارد از خشکیش می‌ترکد
- چون دل یاران که در هجران یاران-
قاصد روزان ابری، داروگ! کی می‌رسد باران؟
                                                    ( نیما)

درنا -مهسا و مرجان وحدتی

Dorna >

آب، نان، آواز

آنچنان بر ما به نان و آب ، اینجا تنگسالی شد

که کسی در فکر آوازی نخواهد بود

وقتی آوازی نباشد،

شوق پروازی نخواهد بود.

کمترین تحریری از یک آرزو این است

آدمی را آب و نانی باید و آنگاه آوازی

در قناری ها نگه کن، در قفس، تا نیک در یابی

کز چه در آن تنگناشان باز شادی های شیرین است.

کمترین تصویری از یک زندگی:

                                           آب،

                                                نان،

                                                      آواز،

ور فزون تر خواهی از آن ،

                                 گاهگه،

                                         پرواز

ور فزون تر خواهی از آن شادی آغاز

(ور فزون تر ، باز هم خواهی....بگویم،باز؟)

آنچنان بر ما به نان و آب ، اینجا تنگسالی شد

که کسی در فکر آوازی نخواهد بود

وقتی آوازی نباشد،

شوق پروازی نخواهد بود.

                             (محمد رضا شفیعی کدکنی)

در حلبی آباد - الویس پریسلی

در حلبی آباد مادرمیگرید

عابران بدورجوان  حلقه زده اند

صورتش بر آسفالت خیابان و تفنگش هنوز در دست

Elvis Presley - In the Ghetto

	Elvis Presley - In the Ghetto .mp3
	Found at bee mp3 search engine

As the snow flies

 با بارش برف

On a cold and gray Chicago mornin

در یک صبح سردومه گرفته شیکاگو

A poor little baby child is born

کودک فقیری متولد میشود

In the ghetto

در حلبی آباد

And his mama cries

و زاری مادر

   cause if there's one thing that she don't need

بربچه ای که روی دستش مانده

it's another hungry mouth to feed

با دهان باز و شکم گرسنه اش

In the ghetto

در حلبی آباد

People, don't you understand

با شمایم ؛کدومتون میفهمه ؟

the child needs a helping hand

او را دستی نوازشگر باید !

or he'll grow to be an angry young man some day

یا چند صباحی دیگر جوانی است طغیانگر

Take a look at you and me

مارا چه میشود

are we too blind to see

کوریم و نمی بینیم؟

do we simply turn our heads

روی بر می گردانیم

and look the other way

وخودرا به نفهمی میزنیم

Well the world turns

چرخ روزگار میگردد

 and a hungry little boy with a runny nose

و کودک گرسنه با  آب  سرازیراز بینیش

plays in the street as the cold wind blows

در خیابان بهمراه نسیمی سرد بازی می کند

In the ghetto

در حلبی آباد

And his hunger burns

 می سوزد در آتش گرسنگی

 so he starts to roam the streets at night

و شبانه در شهر پرسه می زند.

and he learns how to steal

می آموزد که چطور بدزدد

and he learns how to fight

و چگونه بجنگد

In the ghetto

در حلبی آباد

Then one night in desperation

وبالاخره در شبی نومیدانه

a young man breaks away

طغیان میکند

He buys a gun, steals a car

تفنگی می خرد و ماشینی می دزدد.

tries to run, but he don't get far

شتابان میگریزد بی آنکه راه به جایی ببرد

And his mama cries

 مادرش گریان است

As a crowd gathers 'round an angry young man

 عابران بدورجوان طغیانگر حلقه زده اند

face down on the street with a gun in his hand

صورتش بر آسفالت خیابان و تفنگش هنوز در دست

In the ghetto

در حلبی آباد

As her young man dies

با مرگ جوانش

on a cold and gray Chicago mornin

در یک روز سرد ومه گرفته  شیکاگو

another little baby child is born

نوزادی دیگر متولد میشود

In the ghetto

در حلبی آباد......

ترانه سیزدهم فروردین

 سحر که از کوه بلند ، جام طلا سر می زنه
بیا بریم صحرا که..............

 سحر که از کوه بلند ، جام طلا سر می زنه
بیا بریم صحرا که دل ، بهر خداش پر می زنه
بیا بریم چون کیجا ، دنبال اون مردِ جوون
تا دامنِ چین دارِ خود ، پُر بکنیم لاله و ریحون

مرغک زیبا ، روی چمن ها ، می خونه
نغمه ی شورش ، کرده دلم را ، دیوونه
دفتر گل در ِ مکتب بستان ، بگشوده ست
بلبل از اینها ، درس وفایی ، می خوونه

ما همه اهل صفاییم ، دشمن جور و جفاییم ، بنده ی خاص خداییم

سحر که از کوه بلند ، جام طلا سر می زنه
بیا بریم صحرا که دل ، بهر خداش پر می زنه
بیا بریم چون کیجا ، دنبال اون مردِ جوون
تا دامنِ چین دارِ خود ، پُر بکنیم لاله و ریحون

مرغک زیبا ، روی چمن ها ، می خونه
نغمه ی شورش ، کرده دلم را ، دیوونه
دفتر گل در ِ مکتب بستان ، بگشوده ست
بلبل از اینها ، درس وفایی ، می خوونه

ما همه اهل صفاییم ، دشمن جور و جفاییم ، بنده ی خاص خداییم

بیتابی

آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد
بال وقتی قفس پر زدن چلچله هاست 

بی قرار توام ودر دل تنگم گله هاست 

آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست 

مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب 

در دلم هستی وبین من وتو فاصله هاست

آه من شعر شب جدایی

ماه من کی می‌شود درآیی

ابر بهارم طاقت ندارم از دوری تو تا کی ببارم

یک بار دیگر بر زانوی غم سر می‌گذارم

آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد 

بال وقتی قفس پر زدن چلچله هاست 

پی هر لحظه مرا بیم فرو ریختن است 

مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست 

باز می پرسمت از مسئله دوری وعشق 

وسکوت تو جواب همه مسئله هاست 

                                 فاضل نظری

تصنیف بیتابی

آواز : علیرضا قربانی