خانه ام ابری است
شعر : نیما یوشیج
خانه ام ابریست
یکسره روی زمین ابریست با آن.
از فراز گردنه خرد و خراب و مست
باد می پیچد.
یکسره دنیا خراب از اوست
و حواس من!
آی نی زن که ترا آوای نی برده ست دور از ره کجایی؟
خانه ام ابریست اما
ابر بارانش گرفته ست.
در خیال رو زهای روشنم کز دست رفتندم؛
من به روی آفتابم
می برم در ساحت دریا نظاره.
و همه دنیا خراب و خرد از باد است
وبه ره ؛نی زن که دایم می نوازد نی؛در این دنیای ابر اندود
راه خود را دارد اندر پیش
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر